always between worlds

always between worlds. In de ene wereld ben je een belichaming van de andere, en omgekeerd. Zo ben je altijd anders. Altijd het andere. Altijd buiten. Hoeveel gezichten zou men gemiddeld hebben, en kan men het überhaupt wel onderzoeken? Iedereen heeft verschillende gezichten, profilering is des mensen. Toch zijn er twee verschillende soorten mensen met verschillende gezichten. De ene houden de gezichten strikt gescheiden, en laten de bijhorende kennissenkringen onafhankelijk van elkaar. Maar zeldzamer zijn de mensen die alle gezichten en bijhorende mensen proberen te rijmen, al doende een synthese te maken van de gezichten, teneinde hopelijk uiteindelijk één complete persoon met één gezicht te worden. Confronterend is het altijd wanneer de synthese in zekere mate geslaagd, de contacten tussen de vrienden van de verschillende gezichten toch niet zo vlot als verhoopt verlopen. Dat betekent echter niet dat de synthese niet geslaagd is, wel integendeel. Om te slagen moet een synthese altijd het ene gezicht wat laten inboeten ten bate van het andere, en omgekeerd, waardoor hoedanook afbreuk wordt gedaan aan de volledigheid van de aparte gezichten. De persoon die tot synthese wil komen, wordt door de vrienden niet meer ervaren als de persoon die de vrienden kenden, maar als iemand anders, iemand die meer bij de andere groep vrienden hoort, de vrienden met wie zij zich niet zo goed kunnen rijmen. De synthetische persoon wordt een eenzijdige persoon. Dat is niet half zo boeiend. Daarom is het beter dat we alle vrienden uit mekaar houden, en onze verschillende gezichten eren. Vandaag dit gezicht, en intussen blijft het andere vers voor wanneer ik het weer nodig heb.