Is het een nieuwe traditie of bestaat het al langer, dat op huwelijksfeesten na de maaltijd van hoeveel gangen ook 'Les lacs du Connemara' van Michel Sardou wordt opgelegd, en dat iedereen dan opstaat om met zijn servet in de lucht te zwieren?
Ik kan het niet. Ik kan me er niet toe brengen om als een volslagen idioot op een stoel te klimmen en met mijn besmeurde servet in het rond te staan zwaaien op de tonen van de Connemara. Ik snap het gebruik niet, en ik vind het belachelijk. Ik kan geen dingen doen waar ik niet in geloof, en zo gebeurt het dat ik samen met de stuurse puber en de jongeman die afkerig van alles is koppig op mijn stoel blijf zitten, terwijl ik me verbaas over het schouwspel dat zich voor mijn ogen voltrekt. Hoe serieuze volwassenen in hun serieuze avondkledij met hun serieus volgegeten buiken plots op stoelen en tafels springen om het nieuwe paar geluk toe te zwaaien met een doek vol etensresten, op een nummer dat over een meer in Ierland gaat.
Maar ik vind het wel een beetje kinderachtig van mezelf. 'Les lacs du connemara' is ook een erg lang nummer, en één weigerachtige tussen een zaal vol dansende servetten wordt al gauw opgemerkt. Dus ik dacht: als ik de oorsprong en de betekenis van dit idiote ritueel kan achterhalen, en als ik snap waarom mensen zich hiertoe verlagen, dan kan ik mezelf er misschien wel toe brengen. Als ik weet waarom, vind ik het misschien minder belachelijk. U ziet, ik had de beste bedoelingen. Ik was beslist niet van kwade wil. However, I was in for a surprise.
Na het huwelijksfeest ging ik dus aan de slag met het eerste instrument voor information retrieval dat ter ieders beschikking staat: google. Ik ontdekte dat de meeste hits over 'Connemara' en 'huwelijk' leiden naar websites over huwelijksfeesten bij de Pfaffs. Op een forum las ik dat het een familiale traditie is bij het zogenaamde sympathiekste gezin van Vlaanderen. Veel mensen zijn op zoek naar het liedje dat gedraaid werd op het huwelijk van Lindsay en Dave, en ietwat paniekerig bedacht ik me dat ik voor het eerst met het Connemara-ritueel werd geconfronteerd in 2004 of 2005, in elk geval na het huwelijk van Lindsay Pfaff. Naar aanleiding van dit niet erg grondige en niet erg wetenschappelijke onderzoek begin ik bang te worden dat de Pfaffs het traditionele verloop van trouwfeesten hebben veranderd, wat geen complete ramp is, maar het zou betekenen dat ze invloed hebben, en dat vind ik angstaanjagend. Mehdi zegt wel: beter de Pfaffs dan de Bijbel. Mehdi is geen referentie.
Daarom een warme oproep: vertel mij wat de oorsprong is van het Connemara-ritueel, vertel mij waar het vandaan komt en wat het betekent. Vertel me dat het in oorsprong niet een Pfaff-traditie is, dat het niet het huwelijk van Lindsay en Dave is waaraan we dit idiote gebruik te danken hebben. Laat me bijvoorbeeld weten dat u op een huwelijksfeest met de Connemara was in 1998. Stel me gerust, zodat ik niet altijd de aansteller hoef te blijven op huwelijksfeesten. Het is dringend, want volgende week word ik weer op een trouwfeest verwacht, en zal ik weer plaatsvervangend door de grond zakken bij het aansnijden van de bruidstaart.
Alsjeblieft!
