Is het een nieuwe traditie of bestaat het al langer, dat op huwelijksfeesten na de maaltijd van hoeveel gangen ook 'Les lacs du Connemara' van Michel Sardou wordt opgelegd, en dat iedereen dan opstaat om met zijn servet in de lucht te zwieren?
Ik kan het niet. Ik kan me er niet toe brengen om als een volslagen idioot op een stoel te klimmen en met mijn besmeurde servet in het rond te staan zwaaien op de tonen van de Connemara. Ik snap het gebruik niet, en ik vind het belachelijk. Ik kan geen dingen doen waar ik niet in geloof, en zo gebeurt het dat ik samen met de stuurse puber en de jongeman die afkerig van alles is koppig op mijn stoel blijf zitten, terwijl ik me verbaas over het schouwspel dat zich voor mijn ogen voltrekt. Hoe serieuze volwassenen in hun serieuze avondkledij met hun serieus volgegeten buiken plots op stoelen en tafels springen om het nieuwe paar geluk toe te zwaaien met een doek vol etensresten, op een nummer dat over een meer in Ierland gaat.
Maar ik vind het wel een beetje kinderachtig van mezelf. 'Les lacs du connemara' is ook een erg lang nummer, en één weigerachtige tussen een zaal vol dansende servetten wordt al gauw opgemerkt. Dus ik dacht: als ik de oorsprong en de betekenis van dit idiote ritueel kan achterhalen, en als ik snap waarom mensen zich hiertoe verlagen, dan kan ik mezelf er misschien wel toe brengen. Als ik weet waarom, vind ik het misschien minder belachelijk. U ziet, ik had de beste bedoelingen. Ik was beslist niet van kwade wil. However, I was in for a surprise.
Na het huwelijksfeest ging ik dus aan de slag met het eerste instrument voor information retrieval dat ter ieders beschikking staat: google. Ik ontdekte dat de meeste hits over 'Connemara' en 'huwelijk' leiden naar websites over huwelijksfeesten bij de Pfaffs. Op een forum las ik dat het een familiale traditie is bij het zogenaamde sympathiekste gezin van Vlaanderen. Veel mensen zijn op zoek naar het liedje dat gedraaid werd op het huwelijk van Lindsay en Dave, en ietwat paniekerig bedacht ik me dat ik voor het eerst met het Connemara-ritueel werd geconfronteerd in 2004 of 2005, in elk geval na het huwelijk van Lindsay Pfaff. Naar aanleiding van dit niet erg grondige en niet erg wetenschappelijke onderzoek begin ik bang te worden dat de Pfaffs het traditionele verloop van trouwfeesten hebben veranderd, wat geen complete ramp is, maar het zou betekenen dat ze invloed hebben, en dat vind ik angstaanjagend. Mehdi zegt wel: beter de Pfaffs dan de Bijbel. Mehdi is geen referentie.
Daarom een warme oproep: vertel mij wat de oorsprong is van het Connemara-ritueel, vertel mij waar het vandaan komt en wat het betekent. Vertel me dat het in oorsprong niet een Pfaff-traditie is, dat het niet het huwelijk van Lindsay en Dave is waaraan we dit idiote gebruik te danken hebben. Laat me bijvoorbeeld weten dat u op een huwelijksfeest met de Connemara was in 1998. Stel me gerust, zodat ik niet altijd de aansteller hoef te blijven op huwelijksfeesten. Het is dringend, want volgende week word ik weer op een trouwfeest verwacht, en zal ik weer plaatsvervangend door de grond zakken bij het aansnijden van de bruidstaart.
Alsjeblieft!
8 comments:
Mijn gok van oorsprong is: Ierland < Amerika < Pfaffs < Vlaanderen.
En hoewel Mehdi niet volledig ongelijk heeft, denk ik dat meewarig weigeren wel de beste oplossing is. Het is een hol, nutteloos gebruik en je mag best aan de oudere generaties laten zien dat de Pfaffs geen referentie zijn. Mijn voorstel: begin te roken en vlucht op de eerste tonen naar buiten en steek een sigaret op. Zo heb ik het ook bij mijn nicht gedaan. Beter sterven door longkanker dan door... tja, wat is het. Rondvliegende etensresten? In de naam van de vader, de zoon en de idiote gebruiken die er elke keer worden opgestapeld.
Ik ben geshockeerd nu. Ik hoop samen met jou dat dat gebruik niet van de Pfaffs komt. En dat het ook weer snel in onbruik geraakt. Net als de polonaise overigens, maar dat is mijn persoonlijke mening. Want op een gegeven moment begint men de polonaise ineens te verwarren en te combineren met de Connemara en dan is het einde helemaal zoek.
Mijn oplossing: geen servetten meer op trouw- en (niet te vergeten, want minstens even erg) buurtfeesten! Het zal rap gedaan zijn dan.
Zou dat op echtscheidingsfeesten ook gedaan worden?
terug in de tijd: ivoorkust 1994 Zomers op het keurig gemaaide gazon bij het zwembad en de servetten liggen keurig klaar(goede organisatie en personeel voor komt etens resten)Starten de deuntjes van de Connemara. Heerlijk wij pakken allen onze servette en genieten van het moment dat we niet inkeurs lijf moeten zitten. Dat die vreslijke ouwe mensen aan een stuk door praten over hun huwelijks dag en dat ik als 8 jarig kind hier niet aan kan ontsnappen. Ik geniet en ik word op de stoel geholpen door de bruidegom himself. En wij gaan te keer wij zwaaien daar kunnne de pfaffjes nog een voor beeld aan nemen!! Dus nee de pfaffs zijn dit niet begonnen en ja op mijn huwelijk gaat dit zeker gebeuren niet om de pfaafs maar om de uitlaat klep die het is!!
liefs, verloofd met de cd al klaar liggend
mijn vriendin en ik trouwen deze zomer, in augustus, en wij hebben een VETO gesteld op dit nummer. ik vind het eveneens een belachelijke traditie. ineens was die er, overgewaaid uit frankrijk denk ik (want heb op vakantie een foto gezien waar ze ook stonden rond te zwaaien met witte servetten) maar ik hoop eveneens dat ze snel verdwijnt.
Terggevonden op het net:
Soms hoor je op trouwfeesten 'Les Lacs Du Connemara' van Michel Sardou, en dan wordt er duchtig met witte servetten gezwaaid. Waarom?
Connemara ligt in een afgelegen deel van Ierland. Het nummer gaat over oorlog. Dus eigenlijk staat de zakdoek symbool voor het einde van de oorlog, voor hoop, en voor vrede. En het nummer eindigt ook positief, want er is een trouwfeest.
Ook wij trouwen dit jaar en ik heb de DJ een mailtje gestuurd met het vriendelijk verzoek dit lied niet te spelen op ons huwelijksfeest.
Tijdens elk huwelijksfeest heb ik dit idiote gebruik al meegemaakt en steeds blijf ik gewoon zitten. Dat is natuurlijk ook geen zicht, maar bon, iemand moet zich toch nog serieus houden?
Groot gelijk, is totaal een idioot gedoe. Ik vind het prachtig dat je dit niet laat gebeuren op je huwelijk. Succes met je huwelijk trouwens!!
Post a Comment